- cunctātiō (cont-)
- cunctātiō (cont-) ōnis, f [cunctor], a delaying, lingering, tarrying, delay, hesitation, doubt: cunctatione otium amittere: superiorum dierum Sabini, Cs.: maior invadendi, L.: insita ingenio meo, L.: propior constantiae, Ta.: abiectā cunctatione: sine cunctatione: de morte hominis, Iu. —Plur., Ta.
Latin-English dictionary. 2013.